30 marca 2015

Leśny mech


To ciasto mnie naprawdę zaskoczyło. I nie tylko mnie, bo również moją mamę, siostrę, męża i tatę :) Jest niesamowite, zarówno z wyglądu jak i w smaku. Nazwę ma nieprzeciętną i bardzo pasującą do rzeczywistego efektu końcowego, pięknie będzie się prezentować zarówno na stole świątecznym, jak i urodzinowym czy imieninowym. Smak obłędny, szpinak nadaje mu nieco specyficznej goryczki, która bardzo wzbogaca całość. Ma idealną wilgotność, zapewnioną przez dużą ilość tłuszczu, robi się błyskawicznie i generalnie widzę w nim same plusy. Więc moi drodzy marsz do sklepu po szpinak i pieczemy!




Leśny mech
(przepis na formę 26cm)
  • 450 g mrożonego szpinaku ( drobnego, nie w liściach )
  • 3/4 szklanki cukru/cukru trzcinowego lub 4 łyżki miodu/syropu klonowego/syropu daktylowego
  • 3 jajka
  • 1 1/3 szklanka oleju rzepakowego
  • 2 szklanki mąki krupczatki
  • 3 łyżeczki proszku do pieczenia
  • 0,5l śmietany 30% bądź 36%
  • 250g mascarpone
  • 3 łyżki cukru bądź 3 łyżki syropu klonowego
  • łyżka soku z cytryny
  • dowolne czerwone owoce: ziarenka granatu/żurawina/truskawki/wiśnie
Szpinak rozmrozić w rondlu i dobrze odparować wodę, można też wrzucić go na sitko, nieco odsączyć i zblendować. Jajka utrzeć z dowolnym słodzidłem, malutką stróżką wlać olej, ciągle miksując. Wsypać partiami mąkę wymieszaną z proszkiem do pieczenia, a na koniec dodać szpinak i wymieszać łyżką. Piec 1h (do suchego patyczka) w temperaturze 180 stopni.
Po wystudzeniu ściąć wierzch i pokruszyć. Do roztartego serka mascarpone dodać dwie łyżki śmietany i delikatnie wymieszać. Resztę śmietany ubić na sztywno, pod koniec dodać słodzidło oraz sok z cytryny. Połączyć obie części masy przy pomocy łyżki (nie miksować!). Masę śmietanowo-serową wyłożyć na spód i obsypać dokładnie pokruszonym ciastem, udekorować czerwonymi owocami.
Smacznego!



Tosia i jej kuzyni byli zachwyceni ciastem i pożarli tak dużo, że byłam naprawdę w wielkim szoku. I to rozmarzenie na twarzach :)




Na koniec zostało mi trochę bitej śmietany i pokruszonego ciasta, zrobiłam więc mini porcje, które moi siostrzeńcy pochłonęli na odchodnym ;)


2 komentarze:

  1. Odpowiedzi
    1. Też dałam się zaskoczyć - i dorośli i dzieci - wcinaliśmy aż się uszy trzęsły :)

      Usuń